شهر کوفه کوعلی مرتضی مردم کوفه کجا رفت آن صفا
مردم کوفه چرا سنگ میزنید جان زینب بر دل تنگ میزنید
قلب زینب جای درد آتشین سوزد از دشنام های مشرکین
مردم کوفه منم من زینبم یا که آه دردمندان در شبم
مردم کوفه چرا کف میزنید منظر نامحرمان دف میزنید
رقص این نامحرمان از بهر چیست روی کعب منظر بهر کیست؟
آری آری کوفیان حق با شماست بی وفایی نزدتان بس آشناست
شهر کوفه زخم زینب تازه شد خاطرات ضربت شب تازه شد
……………………………………………
شهر کوفه زینب و زنجیر و غم بعد چندین سال باز کردی ستم
ای خدایا زینب بی خانمان سر برهنه شد اسیر کوفیان
کوفیانا ننگ عالم بر شما پاره پاره کرده اید خون خدا
خطبه هایم مثل زهر آتشین گوییا بابم امیر المومنین
آتشی در کوفه بر پا می کنند عرشیان آن را تماشا می کنند
گر اسیرم دست وپایم بسته اید ذوالفقار حیدر را خسته اید
حمله های بی امان خطبه ها باززبان حیدر خیبر گشا
ننگتان بر اهل عالم روکنم مهر بطلان روی نامردان زنم
نویسنده » منای قرب » ساعت 11:32 صبح روز پنج شنبه 85 بهمن 5
السلام علیک یا ثارالله وابن ثاره والوتر والموتور
یا حسین دوری از تو برای زینب خیلی سخت است بعد از جد و پدر و مادر تو تنها پشتیبان زینب بودی و او حالا تنها با یتیمان باید در برابر کسانی که کینه ای دیرینه با علی و آل علی دارند بایستد
او دخترعلی و فاطمه است چنین دختری که در خانه ی علی بزرگ شده است باید از خون برادر خود دفاع کند،چه خطبه هایی که می خواند گویی علی خطبه میراند ولی آن ها که بویی از غیرت و جوانمردی و انسانیت نبرده اند چگونه با او و یتیمان حسین رفتار می کنند ...............
درد ها اندر درون سینه ام مشت چکش وار دارد بر دلم
من نمی دانم چه گویم از فراق ازستم های رسیده در عراق
بار دیگر قصه ها تکرار شد کوچه و سیلی دشمن یار شد
ای خدا من زینبم یارم چه شد جان پیغمبر علمدارم چه شد
کو حسین من من دلم گشته دو نیم کوچه های کوفه را یاد آوریم
نویسنده » منای قرب » ساعت 11:17 صبح روز پنج شنبه 85 بهمن 5
الســلام عــلـیــــک یــا ابــا عــبــدالله الحســــــــیـــن
محـــرم ، محــرم،محــــــــرم.........
حسیـــــــــــــــــــن،حسیــــــــــــــــــــــن،حسیـــــــــــــــــــــــــن...............................
خــــون،خـــــون،خـــــــــــون....................
آه و ناله ،اشک و فریاد،غم وغربت، یتیــمی واسیـــری ،سیــــلی و صورت نیلی...........
فرزندان حسین و خارهای مغیلان!!!!!!........................
بی پدری و آوارگی ،زینب بنت علی و بی چادری...........!!!!!
وا محمـــدا ، وا علیـــا ، وافاطمتـــا.................
نوای حسین که میپیچه دل هر مسلمون و غیر مسلمونی رو میلرزونه حالا یکی عشق حسین وجودش رو میگیره لبریز میشه از عطش عشق حسین ولی یکی هم به روی خودش نمیاره اما این حسینه که به همه لطف داره همه رو به خونش راه میده دست هرکس رو به طریقی میگیره. خدا کنه جزء صحابه اش قبولمون کنه و گرنه نمی دنم چه بلایی به سرمون خواهد اومد و به کجا کشونده میشیم؟فقط میدونم که خیلی آدم باید بدبخت باشه که از اهل بیت محمد جدا بشه حالا هر چقدر می خواد پول و مال و مقام داشته باشه.
حسین جان توی این غربت دنیا توی این تشنگی معرفت دست مارو بگیر و سیرابمان کن.
السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.
نویسنده » منای قرب » ساعت 8:19 صبح روز چهارشنبه 85 بهمن 4
زنی شایعه ای درباره ی همسایه اش مدام تکرار کرد. در عرض چند روز همه ی محل داستان را فهمیدند. شخصی که داستان درباره ی او بود عمیقا آزرده و دلخور شد بعدا زنی که شایعه را پخش کرده بود متوجه شد که کاملا اشتباه می کرده او خیلی ناراحت شد و نزد خردمندی رفت و پرسید برای جبران اشتباهش چه میتواند بکند
پیر خردمند گفت: (( به فروشگاهی برو و مرغی بخر و آن را بکش . سر راه که به خانه می آیی پرهایش را بکن ویکی یکی در راه بریز.)) زن اگر چه تعجب کرد ،آن چه به او گفته بود انجام داد.
روز بعد مرد خردمند گفت: ((اکنون برو و همه ی پرهایی که ریخته بودی جمع کن و برای من بیاور.)) زن در همان مسیر به راه افتاد اما با ناامیدی دریافت که باد همه ی پرها را با خود برده است.
پس از ساعت ها جستجو تنها سه پر در دست، بازگشت .
خردمند پیر گفت می بینی ؟ انداختن آنها آسان است اما بازگرداندنشان غیر ممکن است. شایعه نیز چنین است پراکندنش کاری ندارد اما به محض این که چنین کردی دیگر هرگز نمی توانی کاملا آن را جبران کنی. ))
نویسنده » منای قرب » ساعت 9:35 صبح روز دوشنبه 85 دی 25
بد جوری گیر افتادم واقعا تشخیص این که چه کاری درسته و چه کاری نادرست برام سخت شده
نمیدونم کی راست میگه وکی دروغ البته این روزها همه جا همین طوره مردم فقط دروغ میگویند
و جالب اینه که فکر میکنند همه هم مثل خودشون حقه بازند از این دنیا و مردم پر از حیله اش خسته شدم
فقط با حرف های اجباری لبخند های تصنعی تحملشون می کنم سرم از حرف های مسخره و بی معنی و زیاد این مردم پر شده تنها کاری که می تونم بکنم تحمل اونهاست
صبر کن بر آب تلخ شور تا کوثر شوی سر مپیچ ترک سر تا صاحب افسر شوی
امام صادق (ع) میفرمایند:
ارزش صبر در ایمان به منزله سر در بدن است هرکسی که صبر ندارد ایمان ندارد.
صبر بر دو گونه است اول صبر در برابر ناگواری ها که صبری زیباست و از آن زیباتر صبر در خویشتن داری از محرمات خداوند است.
نویسنده » منای قرب » ساعت 9:58 صبح روز سه شنبه 85 آذر 28
در این روزها که حجاج اعزام می شوند خوب است که این فرمایش امام صادق (ع) را به یاد آوریم که فرمود:
((ما اکثر الضجیج(1) و العجیج(2) و اقل الحجیج )) یعنی (ناله و زاری کننده و بانگ و فریاد برآورنده به تلبیه چه بسیارند و حاج چه کم ؟!))
الهی ما را هم جزء لبیک گویان خود قرار بده .
خوشا آن که دارد قصد کویش
خوشا آن دیده دارد عشق رویش
خوشا آن بنده ی شیرین زبانی
که هـمـواره بـود در گفتگویش
خوشا آن سالک شوریده حالی
که سرگرم است اندر های و هویش
(1):ضجیج کسی است که به تلبیه گفتن ناله و زاری کند.
(2):عجیج آن کسی است که به تلبیه گفتن بانگ و فریاد برآورد.
نویسنده » منای قرب » ساعت 5:2 عصر روز یکشنبه 85 آذر 19
نویسنده » منای قرب » ساعت 9:55 صبح روز یکشنبه 85 آذر 12
اللهم ارزقنا زیارت علی ابن موسی الرضا المرتضی
موج های پریشان تو را می شناسند چشمه های خروشان تو را می شناسند
ریگ ها بیابان تو را میشناسند پرسش تشنگی را تو آبی تو جوابی
زین سبب برگ و باران تو را میشناسند نام تو رخصت رویش است وطراوت
هم تمام شهیدان تو را میشناسند هم تو گل های باغ را می شناسی
ای که امواج طوفان تو را می شناسند از نشابور با موجی از لا گذشتی
ای که آیات قرآن تو را میشناسند بوی توحید مشروط بر بودن توست
آی پیدای پنهان تو را میشناسند گر چه روی از همه خلق پوشیده داری
چون تمام غریبان تو را میشناسند اینک ای خوب فصل غریبی سر آمد
کوچه های خراسان تو را می شناسند کاش من هم عبور تو را دیده بودم
یا امام رضا خیلی دلمان تنگ شده دستمون رو بگیر
نویسنده » منای قرب » ساعت 9:20 صبح روز یکشنبه 85 آذر 12
روایت شده کـه خدای تعالی در یکی از کتاب هایش فرموده است :[بنده ام ! آیا این خوب و زیباست که تو در حال مناجات با من، به چپ و راست توجه نمایی و با بنده ای چون خودت تکلم کرده ، مرا رها نمایی ؟! آیا چون با یکی از برادرانت ، تکلم می نمایی،از ادب به دور نیست که به کسی جز او توجه و الطفات نمایی؟! ولی تو با او چنین نمی کنی و در مقابلش ادب را نگاه می داری؛ در حالی که ادب را در محضر من رعایت نمی کنی! پس چه بد بنده ای است، کسی که چنین باشد.]
ùùùùùùùùùùùùù
نویسنده » منای قرب » ساعت 9:47 صبح روز یکشنبه 85 آذر 5
الهی,توانگران را به دیدن خانه خوانده ای،و درویشان را به دیدار خداوند خانه؛آنان سنگ وگل دارند و اینان جان ودل ؛آنان سرگرم در صورتند و اینان محو در معنا؛ خوشا آن توانگری که درویش است.
التماس دعا
نویسنده » منای قرب » ساعت 8:16 صبح روز پنج شنبه 85 آذر 2
